Het behoud van Gharial, Gavialis gangeticus, een gespecialiseerde visetende krokodilachtige, endemisch voor het Indiase subcontinent, was in 1974 van het grootste belang voor de regering van India. In 1975 startte India met steun van de FAO en de UNDP projecten voor het behoud van Indiase krokodillen. Onderzoek naar de ontwikkeling van kennis over biologie en veldtechnieken om ex situ en in situ beheer te helpen, zoals beschreven in pagina's van dit boek, is een klassiek voorbeeld waar onderzoek hand in hand ging voor succes in het behoud. Het boek bevat gegevens over ecologie, voortplanting, voeding, voedingsgewoonten, voedselconversie, gedrag, ziekte en het beheer van Gharial in gevangenschap. Het beschrijft het fenomeen van de eierruimte-economie en de groeiprioriteit na het uitkomen die Gharial de morfometrie voor het leven gaf die verbonden is aan overblijvende rivieren. Dit boek is nuttig voor studenten van de Zoölogie, Herpetologie, Dierlijke Vorm-functie, Wildlife Conservation, en Managers van krokodillen in situ en ex situ.

Eerste PhD op Gharial; heeft zijn hele leven gewijd aan het ontwikkelen van kennis en technieken voor het behoud van krokodillen, tijgers en olifanten; voormalig Wildlife Scientist of Forest and Environment Dept., regering van de staat Odisha; was instructeur in het Central Crocodile Breeding and Management Training Institute, Govt. of India.